Άνθρωποι και οικογένειες

Ο «Άγρας» της Ε.Ο.Κ.Α. Γεννήθηκε στις 26 Μαΐου το 1929, στον Άγιο Μέμνωνα Αμμοχώστου. Από νωρίς, έδειξε την έφεση του προς τον αθλητισμό. Άρχισε από τον στίβο, στον Γυμναστικό Σύλλογο Ευαγόρας, στην Αμμόχωστο. Αποφάσισε να κάνει την αγάπη του επάγγελμα αφού, αποφοιτώντας από το σχολείο, έφυγε για την Αθήνα ώστε να σπουδάσει στην Εθνική Ακαδημία Σωματικής Αγωγής. Μια Σχολή όπου διέπρεψε και αποφοίτησε με βαθμό άριστα! Ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του, κατείχε το ποδόσφαιρο και βέβαια η Ανόρθωσις. Όντας στην Αθήνα, εντάχθηκε στην ΑΕΚ. Επιλέχθηκε και έγινε αρχηγός της τότε ομάδας, με τους ιθύνοντες της Ένωσης να του προτείνουν να παραμείνει στον Δικέφαλο. Η αγάπη ωστόσο του Αντώνη για την Ανόρθωση ήταν τέτοια, που απέρριψε την πολύ τιμητική πρόταση που του έγινε, προκειμένου να επιστρέψει στην Κύπρο και να φορέσει τα κυανόλευκα της Αμμοχώστου. Από το 1954, επέστρεψε στη Μεγάλη Κυρία, της οποίας ηγήθηκε ως αρχηγός. Την πρώτη του Απρίλη το 1955, ξεσπά ο ένοπλος εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ, με στόχο την Ένωση με τη μητέρα Ελλάδα. Ο Αντώνης Παπαδόπουλος, ανταποκρίνεται άμεσα στο ιστορικό κάλεσμα και ορκίζεται πίστη στην Οργάνωση, συμμετέχοντας ενεργά στο ένοπλο αντάρτικο. Τα αποδυτήρια και το οίκημα της Ανορθώσεως είναι προπύργιο στην Αμμόχωστο, όπου οργανώνεται η δράση της ΕΟΚΑ σ’ όλη την επαρχία. Εκεί, στο οίκημα του Συλλόγου, ο Αντώνης συλλαμβάνεται τον Ιανουάριο του 1956 και οδηγείται στα κρατητήρια της Κοκκινοτριμιθιάς. Παραμένει κρατούμενος μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1956 όταν και απέδρασε για να φύγει αντάρτης στα βουνά της Κύπρου. Ξανασυλλαμβάνεται στις 3 του Μάρτη το 1957, στην επική μάχη του Μαχαιρά. Ο αδελφικός του φίλος και υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, Γρηγόρης Αυξεντίου, με τον οποίο πολεμούσε στο ίδιο κρησφύγετο, διατάζει τον Αντώνη Παπαδόπουλο και τους άλλους συναγωνιστές να παραδοθούν ενώ ο ίδιος θυσιάζεται υπέρ της ιδέας της Ενώσεως, γράφοντας μια από τις λαμπρότερες σελίδες της ΕΟΚΑ. Με το τέλος του Αγώνα και την ανεξαρτησία της Κύπρου, οι γνώσεις και εμπειρίες του Αντώνη αναγνωρίζονται καθολικά, με αποτέλεσμα να διοριστεί Προϊστάμενος Σωματικής αγωγής. Η Ανόρθωσις Αμμοχώστου, αναγνωρίζει κι αυτή με την σειρά της την πολύτιμη προσφορά του Αντώνη Παπαδόπουλου στον Σύλλογο, στον αθλητισμό, στην πατρίδα και ονομάζει την προσωρινή έδρα που οικοδόμησε στην προσφυγιά «Στάδιο Αντώνης Παπαδόπουλος». Στις 2 του Αυγούστου του 1981, η είδηση της απώλειας του Αντώνη Παπαδόπουλου, πάγωνε το Έθνος. Στα 52 του μόλις χρόνια, η καρδιά του ανυπέρβλητου αθλητή, του μεγάλου γυμναστή, του σπουδαίου ανθρώπου και φλογερού πατριώτη, έπαψε να κτυπά.

Ο ήρωας Κωστάκης Λαμπρίας, κάτοικος Αμμοχώστου, επιστρατεύτηκε απο την Εθνική Φρουρά κατά την Τουρκική Εισβολή και βρήκε τραγικό θάνατο απο πυρά Τούρκων στην περιοχή 'Σακκάρια' Αμμοχώστου στις 20/07/1974. Ο Κωστάκης Λαμπρίας ήταν ποδοσφαιριστής της Νέας Σαλαμίνας. Πηγή: Δημοτικές Εργατικές Κατοικίες (Πολυκατοικίες) Σταυρού Αμμοχώστου - Η επιτοπή του πνεύματος συνεργασίας και σεβασμού μεταξύ των ανθρώπινων όντων.

Ο ήρωας Νεόφυτος Λόντος κατοικούσε στην Αμμόχωστο και απο τις 17/08/1974 αγνοείται η τύχη του. Θεάθηκε για τελευταία φορά στην Κάτω Δερύνεια. Πηγή: Δημοτικές Εργατικές Κατοικίες (Πολυκατοικίες) Σταυρού Αμμοχώστου - Η επιτοπή του πνεύματος συνεργασίας και σεβασμού μεταξύ των ανθρώπινων όντων.

Ο Αμμοχωστιανός ήρωας Αντωνάκης Τζιωρτζής πυροβολήθηκε απο τους Τούρκους στην περιοχή 'Σακκάρια' Αμμοχώστου στις 20/07/1974, υπηρετώντας την στρατιωτική του θητεία. Κατά την χειρουργική επέμβαση που υποβλήθηκε, αναφώνησε την λέξη 'ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ' και ξεψύχησε. Πηγή: Δημοτικές Εργατικές Κατοικίες (Πολυκατοικίες) Σταυρού Αμμοχώστου - Η επιτοπή του πνεύματος συνεργασίας και σεβασμού μεταξύ των ανθρώπινων όντων.

2 απο τους σπουδαιότερους παίκτες της Ανόρθωσης και της Νέας Σαλαμίνας, ο Φοίβος Βραχίμης και ο Πέτρος Θεοφάνους (Μουλλάς). Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι απο την συμμετοχή τους στην Εθνική Κύπρου. Πηγή: Δημοτικές Εργατικές Κατοικίες (Πολυκατοικίες) Σταυρού Αμμοχώστου - Η επιτοπή του πνεύματος συνεργασίας και σεβασμού μεταξύ των ανθρώπινων όντων.

Ο Αμμοχωστιανός ήρωας Σωτηράκης Σωτηρίου, ο οποίος υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία κατά την Τουρκική εισβολή και τα ίχνη του χάθηκαν στις 14/08/1974. Πηγή: Βιβλίο Δημοτικές Εργατικές Κατοικίες (Πολυκατοικίες) Σταυρού Αμμοχώστου - Η επιτομή του πνεύματος συνεργασίας και σεβασμού μεταξύ των ανθρώπινων όντων.

Ο Αντώνης Κοκκινής, ο οποίος επιτέλεσε επιστάτης κατά την κατασκευή των Δημοτικών Πολυκατοικιών Αμμοχώστου στην περιοχή του Σταυρού.

Οι ΑΒΒΑ και η Αμμόχωστος Το διάστημα 5-16 Απριλίου του 1970, δύο ζευγάρια από τη Σουηδία κάνουν διακοπές στα Βαρώσια. Έχουν έρθει για 11 μέρες στη Κύπρο να απολαύσουν τον μεσογειακό ήλιο. Αγαπούν τη μουσική. Φιλοξενούνται στην Κύπρο με αντάλλαγμα να διασκεδάσουν, ως μουσικοί, το τάγμα των Σουηδών στρατιωτών των Ηνωμένων Εθνών που εδρεύουν στην Κύπρο να παίξουν για κείνους. Είναι μια συμφωνία που έχουν κάνει με ένα σουηδικό ταξιδιωτικό γραφείο. Έρχεστε, φιλοξενήστε και δίνετε ένα κονσέρτο για τους στρατιώτες μας. Ο Bjorn και η Agnetha είχαν μόλις αρραβωνιαστεί πριν λίγες μέρες μέσα στο αεροπλάνο που τους έφερνε στην Κύπρο. Κάνουν πρόβες στο μπαλκόνι του Twiga Tower Hotel όπου και διέμεναν. Τελικά δίνουν μια συναυλία μισής ώρας. Έμελλε να είναι η αρχή της μουσικής τους καριέρας. Το σημείο μηδέν για το συγκρότημα που επρόκειτο να σχηματιστεί δυο χρόνια αργότερα και να κατακτήσει τον κόσμο. Οι ίδιοι θυμούνται χρόνια μετά να έχουν παίξει μόνο δυο δικά τους τραγούδια. Το σουηδικό ταξιδιωτικό γραφείο τράβηξε τη φωτογραφία ζευγαριών στην παραλία για τον επερχόμενο ταξιδιωτικό του κατάλογο. Η τρίχρονη κόρη της Φρίντας Lise-Lotte στο προσκήνιο. Η διάσημη φωτογραφία που τραβήχτηκε εκείνο το καλοκαίρι δημοσιεύθηκε στον τουριστικό κατάλογο της Fritidsresor. Δείχνει μια οικογένεια Σουηδών να λιάζεται στις αμμουδιές της Αμμοχώστου με φόντο το ξενοδοχείο Κωνστάντια. Στην φωτογραφία βέβαια ήταν οι Benny με την Frida και πίσω φαίνεται η Αgnetha. Η συναυλία δεν πήγε και τόσο καλά. Έπαιζαν ποπ σουηδικά τραγούδια της εποχής και έκαναν κωμικά σκετς στο ενδιάμεσο. Το κοινό δεν έμοιαζε να ενθουσιάζεται. Όμως σε κείνους είχε μπει ο σπόρος της δημιουργίας μιας μπάντας, που στην αρχή ονομάστηκε“Festfolket” όπου στα σουηδικά σημαίνει άνθρωποι που κάνουν πάρτι αλλά και αρραβωνιασμένα ζευγάρια. Η μετονομασία σε ΑΒΒΑ έγινε 2 χρόνια αργότερα και αποτελεί την ακροστιχίδα των ονομάτων τους. Στο άλμπουμ τους Voulze Vous το 1979 , υπάρχει το τραγούδι Chiquitita. Κάποιοι από τους στίχους σαν να γράφτηκαν για την Πόλη μας. Με ένα μήνυμα ελπίδας... Στα μάτια σου δεν υπάρχει ελπίδα για το αύριο Πόσο μισώ να σε βλέπω έτσι. Δεν υπάρχει τρόπος να το αρνηθείς, Μπορώ να δω ότι είσαι, ω, τόσο θλιμμένη, τόσο ήσυχη. Οι στεναχώριες έρχονται και φεύγουν, Και τα σημάδια που αφήνουν Θα χορέψεις και πάλι και ο πόνος θα τελειώσει, Δε θα έχεις χρόνο να θρηνείς Και ο ήλιος είναι ακόμα στον ουρανό και λάμπει από πάνω σου Άσε με να σε ακούσω να τραγουδάς μια ακόμα φορά όπως έκανες πριν! Οι στεναχώριες έρχονται και φεύγουν. Και τα σημάδια που αφήνουν. Θα χορέψεις και πάλι και ο πόνος θα τελειώσει, Δε θα έχεις χρόνο να θρηνείς...

Ο διάσημος ηθοποιός Πωλ Νιούμαν στην Αμμόχωστο και στο ξενοδοχείο Constantia Ο Πωλ Νιούμαν και η Τζοάν Γούντγουορντ (φωτογραφία στην παραλία του γνωστού ξενοδοχείου), που τον είχε συνοδεύσει στην Κύπρο το 1960, για όσο καιρό διήρκεσαν τα γυρίσματα της εξαιρετικής ταινίας «Έξοδος» με την Εύα Μαρί Σαντ, τον Ραλφ Ρίτσαρνσον και τον Πήτερ Λώφορντ διέμεναν όλοι τους στο ξενοδοχείο «Constantia».

Ο ζωγράφος Γιώργος Σκοτεινός. Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1937 αλλά έζησε από μικρός στην Αμμόχωστο. Αποφοίτησε από το Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Συμμετείχε στον αγώνα της ΕΟΚΑ και ήταν μέλος του Συλλόγου Ανόρθωσης Αμμοχώστου. Σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου στην Αθήνα (1961-1964), ενώ ταυτόχρονα παρακολούθησε και μαθήματα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Κατά το διάστημα 1964-1967 σπούδασε κινηματογράφο στο Visual Artand Movie Subscription Group της Νέας Υόρκης. Επίσης, έλαβε υποτροφία από το Ίδρυμα Ford για σπουδές στη Ζωγραφική (1976-1977) Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του επέστρεψε στην Κύπρο και μέχρι το 1974 ζούσε κι εργαζόταν στην Αμμόχωστο. Μετά την τουρκική εισβολή έζησε κατά διαστήματα στην Ύδρα, στην Κρήτη, στην Αθήνα και αλλού. Αργότερα επέστρεψε στην Κύπρο κι εγκαταστάθηκε στην Αγία Νάπα, όπου ζούσε και δημιουργούσε μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο ζωγράφος, βασικά σουρεαλιστής, είναι βαθύτατα επηρεασμένος από τον γενέθλιο χώρο του, την Κύπρο, τόσο από το παλαιό και μακρύ ιστορικό παρελθόν της όσο κι από τη σύγχρονη τραγωδία της. Ωστόσο, κατά τα δυο περίπου χρόνια που έζησε πρόσφυγας στην Κρήτη, επηρεάστηκε κι από τον αρχαίο Μινωικό πολιτισμό, με αποτέλεσμα να δώσει μια σειρά ανάλογων πινάκων. Μαζί με τους Χριστόφορο Σάββα, Ανδρέα Χρυσοχό, Κώστα Ιωακείμ, Στέλιο Βότση και Γιώργο Κυριάκου είχε εκπροσωπήσει την Κύπρο στην 34η Μπιενάλε Βενετίας το 1968, στην πρώτη συμμετοχή της χώρας στη σπουδαιότερη εικαστική διοργάνωση στον κόσμο.